Stadiony

Adminek

Damianox

OLD TRAFFORD
Początki Teatru Marzeń
Zapraszam Cię drogi internauto do odwiedzenia najpiękniejszego stadionu świata czyli Old Trafford. Na co dzień swoje mecze rozgrywa tu najlepsza drużyna w Anglii i jedna z lepszych na świecie - Manchester United. Na początek nieco z przeszłości.

Cała historia rozpoczyna się w 1910 kiedy to Manchester United przenosi się na Old Trafford ze swojego starego stadionu przy ulicy Bank Street w Clayton. Miejsce budowy stadionu wybrał prezes United - pan John Henry Davies. Obiekt zaprojektował słynny szkocki architekt Archibald Leitch. Koszt wybudowania stadionu opiewał na gigantyczną wówczas sumę 60 tysięcy funtów, budowę ukończono w 1909 roku.

" Najatrakcyjniejszy, najprzestronniejszy i najbardziej niezwykły stadion jaki kiedykolwiek widziałem. Jako boisko piłkarskie jest bezkonkurencyjny na świecie, to jest zaszczyt dla Manchesteru oraz dom drużyny, która może czynić cuda" - te słowa zostały napisane w "Sporting Chronicle", w dniu otwarcia stadionu; 19-stego lutego 1910 roku. Najprawdopodobniej te słowa przyczyniły się do nadania stadionowi miana "Teatru Marzeń", jednak tego określenia dużo później użył Bobby Charlton.

W meczu otwarcia Manchester United zagrał z Liverpoolem. Na stadionie zgromadziło się 45,000 tysięcy widzów, niestety drużyna Czerwonych Diabłów uległa Liverpoolowi 4 : 3. W 1911 i 1915 roku na stadionie odbyły się finały FA Cup. Rekord frekwencji na Old Trafford został ustanowiony 25 marca 1939 roku kiedy to na spotkanie półfinałowe Pucharu Anglii, pomiędzy Wolverhampton Wanders a Grimsby Town przyszło aż 76 962 tysięcy kibiców.

W czasie II wojny światowej, 11 marca 1941 roku, trybuny i płyta boiska została poważnie uszkodzona podczas nalotu niemieckiej Luftwaffe. Drużyna United musiała w latach 1946-1949 korzystać ze stadionu Maine Road należącego do lokalnego rywala Manchesteru City. Stadion odbudowano i 24 sierpnia 1949 rozegrano pierwszy mecz. Manchester przegrał wtedy z Boltonem 0:3. Stadion Old Trafford był areną zmagań drużyn narodowych w 1966 roku, kiedy odbywały się na nim mecze w ramach Mistrzostw Świata. W 1996 roku odbywał się tu również mecze w ramach Euro 96' Teatr Marzeń stopniowo modernizowano, najpierw zawieszono nad nim z trzech stron dach (jedna strona była zakryta od początku), niestety nie dodał on uroku całej konstrukcji, gdyż nie był nowoczesny. W kolejnych latach powiększano trybuny, gdyż United szybko zdobywał popularność, obecnie na stadionie mieści się 67 750 tysięcy kibiców. Aby móc wejść na stadion potrzebny jest nam oczywiście bilet, aby go zdobyć musimy stać wręcz w kilometrowych kolejkach, najlepiej jest go zarezerwować na długi czas przed terminem.

Przed finałem LM w 2003 r.
Murawa Old Trafford wygląda prawie ciągle tak samo przez cały rok. Boisko ma 106 metrów długości i 64.9 metra szerokości. Trawa - "Kentucky Blue" została sprowadzona z USA. Jest ona przystosowana do trudnych warunków pogodowych i nie potrzebuje dużo słońca, dlatego więc bez problemu rośnie przez cały rok. Trawa koszona jest w zależności od pory roku: od kwietnia do listopada 4 razy w tygodniu, a od października do marca raz w tygodniu. Obsługa kosząca trawę ma do przejścia za każdym razem 8 mil. Aby murawa była lepiej nawodniona, został zainstalowany specjalny system nawadniający, który wytryskuje wodę na 22.5 cm w górę. Przez jedną minutę spryskiwania zostaje zużyte około 260 litrów wody. Część z niej się zwraca, gdyż pod powierzchnią zainstalowany jest system rurek odprowadzających wodę nie zatrzymaną przez trawę. Już od dawna mecz na Old Trafford nie został odwołany z powodu złych warunków atmosferycznych. Zawdzięcza się to m.in. dobrej obsłudze, ale w głównej mierze systemowi podgrzewania płyty boiska.

28 maja 2003 roku na Old Trafford został rozegrany finał Ligi Mistrzów. Stanęły naprzeciwko siebie dwie włoskie drużyny - AC Milan i Juventus Turyn. Wygrali Mediolańczycy w karnych wynikiem 3-2. Stadion zyskał wtedy nowe określenie a mianowicie - "Teatr Futbolu". Stadion dzieli się na cztery trybuny:

The North Stand - Północny sektor Old Trafford został powiększony w 1996 roku do 25 tys. miejsc. Jest to olbrzymia, trzykondygnacyjna konstrukcja, użyto do jej budowy 4 tys. ton żelaza i 4,5 tys. ton betonu. Trybuna ma wysokość 200 stóp, posiada 4 wieże i największy w Europie dach wspornikowy. Masywne wieże wznoszące się nad boisko zastraszają przeciwnika. Przy konstrukcji dachu wykorzystano 58-metrowy wspornik. To najdłuższy tego typu element na Świecie zastosowany przy budowie trybuny na stadionie piłkarskim.

Tak wygląda bilet na mecz
The South Stand - Główna część Old Trafford, południowy sektor wyznaczono tutaj znaczny obszar zawierający krzesełka wyposażone w panele dla prasy. South Stand posiada również trybunę dla managerów, kierowników klubu, dyrektorów, luksusowe restauracje oraz apartamenty członków zarządu. Tutaj, nachylanie miejsc siedzących jest pod innym kątem niż na reszcie stadionu, przez co jest nieznacznie niżej niż na pozostałych sektorach. Co ciekawe, pierwsze 20 rzędów krzeseł wszystkich części są poniżej poziomu ulicy. W telewizji rzadko widać ten sektor południowy, ponieważ są tam żurawie i suwnice z kamerami skierowanym na północ. Tunel dla piłkarzy był kiedyś na środku stadionu, ale w 1993 roku został przeniesiony na róg pomiędzy sektorem południowym, a zachodnim

The East Stand - Wschodni sektor, dawniej znana jako Scoreboard End (tablica wyników końcowych), z powodu wielkiej tablicy, która mieściła się tu do późnych lat 60-tych, kiedy to zamontowano elektroniczną. Ostatnio zastąpiono ją dwoma nowoczesnymi, elektronicznymi w rogach części północnej. Trybuna jest przeznaczony dla fanów United, jak również dla kibiców przyjezdnych oraz dla niepełnosprawnych. Kibice gości zawsze mogą liczyć na 3 800 miejsc. Na europejskie puchary limit jest zwiększany o kolejne 3 tys. miejsc. Był to ostatni sektor Old Trafford, w którym były miejsca stojące. Ze względów bezpieczeństwa w 1993 roku zostały zamontowane krzesełka. W wyniku rozbudowy stadionu dodano drugą kondygnację na końcu wschodniej trybuny w styczniu 2000 r.

Sir Bobby Charlton przed finałem LM
The West Stand - Zachodnia trybuna zwana Stretford End. Kiedy jeszcze nie było miejsc siedzących, Stretford End był falującą "masą" prawie 20 000 stojących fanów United, którzy należeli do najgłośniejszych w Wielkiej Brytanii. Zostało raz zmierzone, że wrzask tłumu był głośniejszy niż startujący Jumbo Jet! Stary taras został zlikwidowany w 1993 r., a postawienie nowej trybuny kosztowało ponad 10 milionów funtów. W kwietniu 2000 r. została wybudowana druga kondygnacja z siedzeniami, zwiększając pojemność do 67 750. W części zachodniej jest miejsce dla rodzin. Wraz z rodzicami i dziećmi, kibicującymi Man Utd zasiadają rodziny kibiców zespołu gości. Uczyniono tak, gdyż ma to zapobiec późniejszej agresji młodzieży oraz uczuć kulturalnego dopingu i życia w przyjaźni z innymi kibicami. Na rogu w dole The West Stand, jest szatnia zawodników, tunel i pokój wypoczynkowy. W skład długoterminowego planu rozbudowy stadionu wchodzi przebudowanie części południowej na wzór części północnej i wypełnienie rogów, co zwiększy pojemność stadionu do 90 tys. W rozbudowie stadionu przeszkodami mogą być pobliski Bridgewater Canal oraz linia kolejowa, które ograniczają miejsce wokół stadionu. Na razie nie ma żadnych planów rozbudowy stadionu w najbliższej przyszłości.

Klubowy Megastore
Drugim etapem naszej wycieczki jest muzeum w całości poświęcone naszej ukochanej drużynie. Znajduje się ono w północnym sektorze. Zwiedzanie muzeum Man U zaczyna od wielkiej sali z trofeami klubu. Znajdują się w niej wszystkie trofea, które klub wywalczył począwszy od 1908 roku aż po ostatni tytuł mistrza Anglii. Idąc dalej można podziwiać najróżniejsze pamiątki związane z "Czerwonymi Diabłami". Jedną z ciekawszych ekspozycji stanowi prezentacja emblematu i koszulek MU począwszy od założenia klubu. Tutaj swoje gabloty mają najważniejsi piłkarze w historii "Red Devils". Kolejnym punktem naszej wycieczki do muzeum jest pomieszczenie upamiętniające tragedię lotniczą która miała miejsce 6 lutego 1958 roku, gdzie zginęło wielu wspaniałych piłkarzy. Ciekawą wystawę stanowi ekspozycja poświęcona sezonowi 1998/1999 w którym to Manchester United zdobył potrójną koronę. Wielbiciele cyberprzestrzeni mogą odbyć wirtualną podróż po Man-U-Net. Jest to ogromna baza danych, gdzie można znaleźć szczegóły o każdym graczu i o dowolnym meczu podczas dowolnego sezonu w wykonaniu Manchesteru United. Używając monitora wrażliwego na dotyk można wywołać swój ulubiony moment z meczu w wykonaniu Man Utd, wejrzeć w statystyki swojego ulubionego piłkarza. Pod trybunami Old Trafford znajduje się także nowoczesna sala kinowa.

Kolejnym a zarazem ostatnim punktem naszej "wirtualnej wycieczki" jest klubowy Megastore, chyba nikomu nie trzeba wyjaśniać, że można się w nim zaopatrzyć w klubowe gadżety taki jak klubowe koszulki, kubki, breloczki i tak można by wymieniać w nieskończonośĂÂ. Powierzchnia klubowego megastore zajmuję 18 tysięcy stóp kwadratowych. Tu kończy się nasza wycieczka, która zapewne była niezwykłym przeżyciem.

Damianox

old trafford to moj ulubiony stadion Smile

Damianox

ten pierwszy stadion co dadał adminek jest zarąbisty

Adminek

o Daminox ma Moderatora

Adminek

w wiadomosciach od admina jest jak dodawac obrazki do podpisu i postu
jakby ktos nie wiedzial

Damianox

Celtic Park

Celtic Park jest stadionem piłkarskim w Glasgow, w Szkocji. Jest to główny stadion klubu piłkarskiego Celtic F.C. . Stadion ten wszystkie miejsca ma siedzące (betonowe ławki), dzięki temu oprócz nazwy 'Parkhead' ma również przydomek 'Paradise' - nadany przez kibiców. Pojemność stadionu wynosi 60 832 widzów, jednak rzadko kiedy, aż tyle przychodzi na stadion

Celtic przeniósł się z "rdzennego" Celtic Park do obecnego miejsca w 1892. Stadion przeszedł 4 remonty; W trakcie jednego z nich w 1988, powstało charakterystyczne wejście z czerownej cegły prowadzące na trybunę główną. Ostatnia modernizacja miała miejsce w połowie lat 90 i miała na celu przystosowanie stadionu do norm wyznaczonych przez Raport Taylora. Z ciekawostek, można dodać że projektantem trybuny głównej jest Archibald Leitch, architekt, który zaprojektował również stadiony klubów: Rangers F.C., Sunderland A.F.C., Everton.F.C. itp.

Stadion składa się obecnie z czterech trybun:

North Stand (trybuna północna - dawniej zwana "The Jungle"),
West Stand (trybuna zachodnia - Jock Stein Stand),
East Stand (trybuna wschodnia - Lisbon Lions Stand),
South Stand (trybuna południowa - Main Stand).
Dla kibiców gości przewidziana jest trybuna East Stand. Na stadionie tym znajduje się 96 miejsc dla kibiców gospodarzy i 10 dla fanów gości, poruszających się na wózkach inwalidzkich. W zachodniej części trybun znajduje się pięć specjalistycznych toalet, a we wschodniej dwie dla kibiców niepełnosprawnych. W części East Stand jest ulokowana siedziba policji, natomiast w sekcji South Stand mieści się muzeum Celtic F.C.

W 1938, stadion Celtic zaliczył największą liczbę kibiców: 92 000, kiedy grał przeciwko Rangers. Wynajem stadionu jest możliwy.

Stadion Celtic Park ma również dwie inne nazwy. Jedna z nich to Parkehead (co z angielskiego znaczy betonowiec), a druga Paradise.

Stadion notuje najwyższe frekwencje kibiców podczas Old Firm Derby. Rekordowa liczba kibiców miała miejsce 1938 roku podczas meczu z Glasgow Rangers i wyniosła ok. 92 tys. widzów.

Celtic Park - widok trybun.
Jest to największy stadion w Szkocji i trzeci co do wielkości w Wielkiej Brytanii (zaraz po Old Trafford i Wembley).

Południowo-zachodnią część część Lisbon Lions Stand zajmują goście, jednak wyjątkiem są mecze derbowe, kiedy kibice rywali zajmują połowę East Stand.

W 1997 roku Celtic Park został nagrodzony za zapewnienie odpowiednich warunków niepełnosprawnym kibicom (96 miejsc dla kibiców gospodarzy i 10 dla przyjezdnych, którzy poruszają sie na wózkach inwalidzkich).

To tutaj znajduje się muzeum klubu, zawsze otwartego dla kibiców.

Damianox

Stadion San Siro okazuje się największą areną piłki nożnej z długą przeszłością. Po mojemu to stadion najlepszy nie tylko we Włoszech i w Europie, ale także na świecie. San Siro prezentuje się wyśmienicie, przytulnie, jest także przepięknie zaopatrzony technicznie. To prawda, niektórzy specjaliści wykazują o tym, że murawa na stadionie jest niezbyt dobrej jakości tak jak on, wchłania w siebie wilgoć, bardzo długo wysycha. Ale wg mnie to oczywiście sporne stwierdzenie. Trawnik przepięknie osłonięty, dobrym oryginalnym poddaszem, który jest położony nad stadionem. Dużo rozgrywek najpierw odbywało się na tej arenie. Były porażki wstrząsające środowiskiem zebranym na stadionie. Trener anielskiej ligi, po meczu z Milanem powiedział, że od dawna chciał zobaczyć tą super arenę i wchłonąć w siebie wstrząsającą atmosferę wytworzoną przez widownię. Stadion nazwano na cześć świętego, który był patronem pobliskiego kościoła. Stadion został podarowany Pierro Pirelliemu (prezydentowi klubu z lat 1909 - 1929), a ten dał go ulubionemu miastu Mediolan.

Oficjalne odkrycie odbyło się 19 września 1926 roku, a do tego 120 budowniczych tworzyło stadion w ciągu 30 i pół miesiąca. Całe wykonawstwo zmieściło się w 5 mln lirów, w obecnej walucie to 4,5 bilionów we włoskiej walucie. Głównym architektem był Alberto Cugini (który także zaprojektował Centralną bazę trenerską). Pierwszy "oryginalne" San Siro było typowo angielską konstrukcją, stojących na czterech osobnych podporach o pojemności 35 tysięcy kibiców. Na tą budowę weszło 10. 000 cetnarów cementu, 3. 500 sześciennym metrów piasku i 1. 500 cetnarów żelaznych prętów, 80 kg kredy wyszło na obwódkę krawędzi boiska sportowego.

Pierwszym meczem, rozegranym na nowym stadionie, było przyjacielskie spotkanie nie z kim innym jak z wiecznym mediolańskim konkurentem Interem Mediolan 19 września 1926 r. Ostateczny wynik w ten wieczór był 6:3 dla gości. Pierwsze spotkanie włoskiego championa odbyło się już 6 października, w nim Milan znów poniósł porażkę 2:1 z rąk Sampierdarenese, a pierwszy międzynarodowy mecz był rozegrany 20 stycznia 1927 r., wynik w spotkaniu zbiorowym Włoch z Czechami był 2:2. San Siro indywidualnie należał do Milanu, tylko do 1945 r., Inter nadal grał swoje mecze na "Arenie Napoleońskiej". Stadion przeżył ogromną ilość przebudów zmian, żeby reprezentować taką samą budowlą, jaką on stał się za naszych czasów Niewielkie zmiany przeszły 1938 - 39 r., kiedy pojemność rozszerzona była do 50 tysięcy widzów. Od 1954 roku, do 1956 roku, było dobudowane drugie piętro, a w 1980 - trzecie. W 1935 roku, miasto sprzedało San Siro częstych właścicieli, a trzy lata później postanowiło powiększyć go. Piłkarstwo stało się bardzo popularnym widowiskiem, dlatego stadion musiał rozszerzyć swoją pojemność. Projekt był wykonany przez architekta Ulisse Stacchiniego i głównego inżyniera Alberto Cuginiego.

Pojemność maksymalna widzów była możliwa do 150 tysięcy., a w 1952 r. Miasto pomniejszyło tą cyfrę do 10 tys. odnowiony stadion otwarto 31 maja 1939 r., w ten wieczór drużyna Włoch rozegrała mecz z drużyną Anglii (2:2). Dochód z biletów to 1,2 milionów lirów. Praca nad przebudową zmieściła się w 5,1 milionów lirów. Drugi etap rozbudowy rozpoczął się w 1954 r., a zakończył oficjalnie 26 października 1955 roku. Pojemność San Siro znów była pomniejszona - tym razem do 85 tys. widzów.

Ogromne reflektory były najpierw umieszczone w 1957 roku, a 10 lat później stadion zaopatrzono w lampy elektronowe. W 1979 r., nastąpiła zmiana reflektorów na bardziej nowoczesne i było odremontowane drugie piętro. 3 marca 1980 roku, na kamieniu, położonym przy wejściu na stadion, było wygrawerowane imię Giuseppe Meazza, jednego z wielkich piłkarzy Interu, kończącego za rok swoją karierę. W 1986 roku, siedzenia I pietra przybrały nową specjalny wystrój; kolorowe figurki miejscowych zawodników, pomarańczowe w narożnikach, zielone za drzwiami i niebieskie tam, gdzie zazwyczaj siedzieli sami zawzięci - fanatycy.

Następny etap modernizacji odnosi się do czasu przeprowadzenia Mistrzostw Pokoju w 1990 r. Rezultatem długich miesięcy ciężkiej pracy zostało zbudowanie trzeciej warstwy piętra. Oficjalne odkrycie odbyło się 25 stycznia 1990 roku. 11 zewnętrznych wież (wew. których klatki schodowe prowadziły na pietra) trzymały na sobie trzecią warstwę i sklepienie dachu. Dach był pokryty przeźroczystym plastikiem. Druga i trzecia warstwa była urządzona po nowemu kolorowymi siedzeniami w typie pierwszych.

Rozmiary boiska sportowego wynoszą 105 metrów długości i 68 metrów szerokości. Sam stadion znajduje się w pobliżu ujeżdżalni, 6 kilometrów od centrum Milanu. San Siro to taki symbol miasta, jak La Scala i główna milańska katedra. On zdobył swój rozgłos nie tylko podczas meczów, tutaj odbywało się mnóstwo wydarzeń pokojowego znaczenia. Tutaj 1 września 1960 roku, odbył się powtórny bój o tytuł Championa Pokoju w boksie miedzy Duilio Loi, a Carlosem Ortisem, który zebrał 53.043 widzów. Ring był na środku boiska. Pomoc za sprzedane bilety wynosiła 130 milionów lirów.

Walkę wygrał Włoch. Na stadionie także było zagrane mnóstwo historycznych koncertów. Bob Marley dał jedyny koncert w Italii na scenie, położonej we wschodniej stronie San Siro, 27 czerwca 1980 roku, Szansy zobaczenia jamajskiego śpiewaka skorzystało 90 tys. ludzi, tyle ile zwykle uczestniczy na mediolańskich wyścigach konnych. Podobne spekulacje wydarzyły się w 1985 roku, kiedy na stadionie występował Bruce Springsteen. Trzy lata temu część stadionu zmieniła się w odkrytą letnią dyskotekę. A pod południową podporą rozciąga się muzeum, opowiadające o historii Milanu i Interu, pełne wspomnień i pamiątek o tych osobistościach, które pomogły napisać bogatszą historię San Siro.

Damianox

Pełna nazwa: Associazione Calcio Milan
Data założenia: 16. 12. 1899
Adres klubu: Via Filippo Turati 3, 20121 Milano
Telefon: +39 0262281
Fax: +39 026598876
Stadion: Giuseppe Meazza - San Siro
Pojemność stadionu: 85 700 miejsc
Przydomek: Rossoneri
Barwy klubowe: czerwono-czarne
Prezydent: Silvio Berlusconi
Trener: Carlo Ancelotti
Kapitan: Paolo Maldini
Główny sponsor: BetAndWin

Adminek