Ronaldinho

Adminek

Ronaldo de Assis Moreira znany jako Ronaldinho (port. Mały Ronaldo; IPA: [χonɑuˈdʒĩɲu]) lub Ronaldinho Gaúcho (od stanu Rio Grande do Sul, którego mieszkańcy zwani są Gaúchos; ur. 21 marca 1980, Porto Alegre, Brazylia) – piłkarz brazylijski grający zazwyczaj na pozycji napastnika, mistrz świata 2002, dwukrotny mistrz Ameryki Południowej, zwycięzca Ligi Mistrzów 2006. Posiada obywatelswo hiszpańskie.

Został dwukrotnie uznany Piłkarzem Roku przez FIFA (2004, 2005), a także UEFA w roku 2005, a magazyn France Football w 2005 roku nagrodził go Złotą Piłką.

Ronaldo de Assis Moreira urodził się 21 marca 1980 roku w Porto Alegre. Dzieciństwo spędził w jednej z najbiedniejszych dzielnic tego miasta – Vila Nova. Mieszkał tam z ojcem João, robotnikiem stoczniowym i byłym piłkarzem, matką Migeuliną, ekspedientką, z wykształcenia pielęgniarką oraz dwójką starszego rodzeństwa, bratem Roberto Assis i siostrą Deisi.

Roberto był zawodowym piłkarzem. Grał m.in we Włoszech. Dzięki jego zarobkom cała rodzina przeniosła się z dzielnicy biedoty do luksusowej willi z basenem. Właśnie w tym basenie João zmarł na atak serca; Ronaldinho miał wtedy 8 lat. Roberto z kolei, gdy musiał przedwcześnie zakończyć karierę piłkarską z powodu kontuzji, został agentem utalentowanego młodszego brata.

25 stycznia 2005 roku na świat przyszedł Joāo – syn Ronaldinho i Janainy Natielle Viany Mendes. Maleństwo dostało imię po zmarłym dziadku. Moreira ostatnio na wakacjach przebywał z tajemniczą francuską modelką Alexandrą.

Pod koniec 2006 roku Ronaldinho otworzył w São Paulo "Instytut Ronaldinho". Dzieci z ubogich rodzin mogą tam doskonalić swoje umiejętności piłkarskie.

Ronaldinho prawdopodobnie nie pamięta dokładnie ojca, gdyż miał zaledwie 8 lat w chwili jego śmierci. Od tego momentu bardzo zżył się ze swoją matką Migueliną, natomiast rolę ojca rodziny przejął starszy brat, Roberto. Talent Brazylijczyka został zauważony przez działaczy Grêmio Porto Alegre i właśnie w tym klubie Ronaldinho zaczął stawiać swoje pierwsze piłkarskie kroki. Warto wspomnieć tu o dość niecodziennym zdarzeniu – w jednym ze spotkań drużyn młodzieżowych strzelił 24 bramki w tym 3 bezpośrednio z rzutów rożnych. Ronaldinho swoje pierwsze trofeum zdobył na Mistrzostwach Świata do lat 17, przy okazji zostając królem strzelców. Dzięki tak obiecującym początkom kariery nie musiał długo czekać na debiut w seniorskiej reprezentacji. U boku największych gwiazd brazylijskiej piłki zagrał przeciwko Łotwie w przegranym przez Brazylijczyków meczu 0:3. W 1999 pojechał na turniej Copa America, wygrany przez canarinhos, gdzie w 4 meczach strzelił jedną bramkę (bramka zdobyta w meczu przeciwko Wenezueli). Gaucho tak mocno oczarował fanów Grêmio swymi umiejętnościami i charakterem, że działacze klubu nie chcieli dopuścić do jego transferu w obawie przed fanatycznymi kibicami. Jednak w 2001 r. Ronaldinho przeszedł do Paris Saint-Germain za 9 mln euro. Brazylijczyk miał możliwość przejścia do klubów znacznie potężniejszych, choćby Barcelony, Realu czy Interu Mediolan. Decyzja jednak okazała się trafna, młody zawodnik grał na tyle dobrze, że uzyskał powołanie do reprezentacji od Luiza Felipe Scolariego, dzięki czemu mógł zadebiutować na mistrzostwach świata. Na boiskach Japonii i Korei canarinhos zostali mistrzami świata, a Ronaldinho znacząco przyczynił się do tego sukcesu. Świetny występ na Mundialu spowodował, że o pozyskanie Brazylijczyka zaczęły starać się najlepsze wówczas kluby piłkarskie w Europie. Walkę o Ronaldinho stoczyły Manchester United, Real Madryt i FC Barcelona. Angielski klub potrzebował następcy dla Davida Beckhama, Real szukał kolejnej gwiazdy, a Barca musiała się wzmocnić po nieudanym sezonie. Ostatecznie Brazylijczyk zawitał w klubie ze stolicy Katalonii, a do kasy paryskiego klubu wpłynęło 25 mln euro. Jak nietrudno było przewidzieć, szybko stał się gwiazdą drużyny. W swoim pierwszym sezonie (2003/2004) zdobył 15 goli, jednak to nie zdobywanie bramek było jego najważniejszym zadaniem, tylko finezja. W następnym sezonie prezes, Joan Laporta, dokonał transferów znacząco wzmacniających skład drużyny. Postawa Ronaldinho i całego zespołu doprowadziły do mistrzostwa Hiszpanii w sezonie 2004/2005. W sezonie 2005/2006 FC Barcelona ponownie zdobyła mistrzostwo Hiszpanii oraz odniosła triumf w Lidze Mistrzów. Ronaldinho odegrał bardzo ważną rolę strzelając m.in. 2 bramki Realowi Madryt w derbach Hiszpanii (Real Madryt 0 – 3 FC Barcelona). W tym sezonie (2006–2007) jest bardzo zaciekła walka o mistrzostwo Hiszpanii i w pierwszej połowie sezonu ,,Roni" starał się jak mógł i nawet pod nieobecność Eto'o walczył o tytuł najlepszego strzelca ale gdy doszedł Eto'o i Messi (około początku drugiej połowy sezonu) bardzo dobrze asystuje.

Gremio Porto Alegre (Brazylia)
Profesjonalna kariera Ronaldinho Gaúcho w barwach Grêmio Foot-Ball Porto Alegrense rozpoczęła się w 1998 roku, ale młody Ronaldo zaczął występować w drużynach juniorskich tego klubu już w wieku sześciu lat. Tam jako trzynastolatek dokonał rzadkiego wyczynu: w jednym meczu strzelił 23 gole.

Debiut w pierwszej drużynie Grêmio przypadł na mecz w ramach Copa Libertadores 1998. Miał już wówczas za sobą dobre występy w Mistrzostwach Świata U-17. Rok później zadebiutował w reprezentacji Brazylii.

Paris Saint-Germain (Francja)
W 2001 roku Ronaldinho przenosi się do Europy, aby grać we francuskim Paris Saint-Germain. Transfer do PSG kosztował Francuzów 9 milionów euro, a menedżerem piłkarza był jego brat Roberto. Pomimo usilnych starań piłkarzowi nie udaje się poprowadzić zespołu do sukcesów z powodu braku wsparcia u partnerów z boiska. W 2002 roku jako gracz paryskiego zespołu jedzie na Mistrzostwa Świata w Korei i Japonii w roku 2002. Z drużyną Brazylii prowadzoną przez Luiza Felipe Scolarego wygrywa turniej pokonując w finale Niemcy.

FC Barcelona (Hiszpania)
Z przejściem Ronaldinho do katalońskiego klubu było wiele spekulacji. Na początku mówiło się, że piłkarz jest już niemal na 100% piłkarzem Manchesteru United. Potem chciał go sprowadzić Real Madryt. Sam zawodnik mówił, że od dziecka marzył o grze w białych barwach. Wcześniej mówił podobnie o grze w Manchesterze. Ostateczna wiadomość o podpisaniu kontraktu z FC Barceloną ucieszyło kibiców tego zasłużonego klubu. Transfer piłkarza kosztował kataloński klub 25 milionów euro i odbył się w lecie 2003 roku. Po przejściu do Barcelony, chciał go sprowadzić Roman Abramowicz do kupionej niedawno przez siebie Chelsea F.C.. Ronaldinho szybko stał się najjaśniejszą gwiazdą Barcelony. Dzięki nieprawdopodobnej technice i finezji stał się ikoną światowego futbolu, a swoich kibiców doprowadza do szału radości niemal na każdym kontynencie. W grudniu 2004 został zwycięzcą plebiscytu FIFA na Piłkarza Roku. Już pierwszy sezon w nowym klubie jest udany. Dzięki wspaniałej grze Ronaldinho i całego zespołu Barça zakończyła sezon w Primera Division na drugiej pozycji. Następny sezon był jeszcze lepszy gdyż Ronaldinho, Deco, Carles Puyol, Samuel Eto'o mogli cieszyć się ze zdobycia mistrzostwa Hiszpanii. W roku 2005 Ronaldinho ponownie został wybrany na Piłkarza Roku a organizacja UEFA dała mu nagrodę. Sezon 2005/2006 jest jego najlepszym sezonem w karierze. Z FC Barceloną zdobył mistrzostwo Hiszpanii i wygrał Ligę Mistrzów. Natomiast po zakończeniu sezonu gra w Mistrzostwach Świata w Niemczech i jest podstawowym zawodnikiem reprezentacji Brazylii. Ostatni podpisany kontrakt zawodnika z klubem zawiera klauzulę odejścia 150 milionów euro.

Z reprezentacją Brazylii U-17 zdobył mistrzostwo świata do lat 17 (został także królem strzelców tego turnieju). Już w 1999 debiutował w dorosłej reprezentacji w meczu przeciwko Łotwie (3:0), a pierwszego gola zdobył w meczu z Wenezuelą. Niezwykle udany dla niego był turniej finałowy Copa América w 1999 roku, gdzie drużyna Brazylii zdobyła tytuł mistrzowski.

Ronaldinho miał znaczący wkład w zdobycie przez Brazylię tytułu mistrza świata w roku 2002. Wystąpił w 5 meczach i strzelił 2 bramki (w meczach przeciwko Chinom i Anglii). W meczu z Anglią – prócz zdobycia fenomenalnej bramki z około 40 m (przelobował bramkarza) – został również ukarany czerwoną kartką, co wykluczyło go z udziału w półfinale. Jednak Ronaldinho wystąpił już w meczu finałowym przeciwko Niemcom i pomógł kolegom pokonać finałowych rywali 2:0. Zagrał też na Mistrzostwach Świata w Niemczech. Jednak tego turnieju nie może uznać jako udany. Od czasu gdy trenerem Brazylii został Dunga, Ronaldinho jest powoływany znacznie rzadziej niż za czasów trenera Carlosa Alberto Parreiry. W towarzyskim meczu z Chile 24 marca 2007 wygranym przez Brazylię 4:0 zdobył dwie bramki.
Finał Ligi Mistrzów 2005/2006
W ubiegłym sezonie tytuł najlepszej klubowej drużyny w Europie zdobyła FC Barcelona. Katalońska jedenastka na triumf w najważniejszym z europejskich pucharów czekała 14 lat, od 1992 roku. W meczu finałowym Barca wygrała 2:1 z Arsenalem, a zwycięską bramkę na dziewięć minut przed końcem zdobył brazylijski rezerwowy Juliano Beletti.

Radość Ronaldinho, Iniesty oraz Eto'o po zdobyciu bramkiMistrzowie Hiszpanii byli zdecydowanymi faworytami finału Ligi Mistrzów. Mało kto dawał szanse na zwycięstwo Arsenalowi. Niemal wszyscy godzili się natomiast ze stwierdzeniem, że mecz miał być pojedynkiem dwóch najlepszych w danej chwili piłkarzy na świecie – Ronaldinho z Barcelony i Thierry’ego Henry’ego z kanonierów.

Pierwsze minuty spotkania rozgrywanego 17 maja 2006 roku na Stade de France w Paryżu należały do Arsenalu. Już w drugiej minucie Thierry Henry mógł pokonać bramkarza rywali, gdy wyrwał się spod opieki obrońców i po dośrodkowaniu z prawej strony znalazł się w sytuacji sam na sam. Francuz nie wykorzystał jednak okazji.

Sygnał do ataku Barcelonie próbował dać inny francuski piłkarz, Ludovic Giuly, który groźnie strzelał, ale Lehmann nie dał się zaskoczyć. To była praktycznie jedyna akcja piłkarzy ze stolicy Katalonii w pierwszych minutach meczu, a drugi atak tego zespołu miał miejsce dopiero po 19 minutach gry, gdy Ronaldinho precyzyjnie zagrał do Eto'o. Rozpędzony kameruński napastnik został sfaulowany przez Lehmanna tuż przed polem karnym. Piłka wprawdzie wpadła do bramki, ale sędzia Terje Hauge nie uznał gola, za to pokazał czerwoną kartkę bramkarzowi niemieckiej reprezentacji. Od tego momentu Barcelona dominowała, jednak to Arsenal pierwszy zdobył gola. W 37. minucie rzut wolny wykonywał Henry, dośrodkowanie dotarło na głowę Sola Campbella, który nie dał szans Victorowi Valdesowi. W drugiej połowie Barcelona cały czas była stroną przeważającą, choć Arsenal poważnie zagroził bramce Valdesa jeszcze dwa razy, po strzałach Henry’ego i Fredrika Ljungberga. "Dumie Katalonii" udało się wyrównać dopiero w 76. minucie za sprawą rezerwowego Henrika Larssona, który znakomicie podał do ustawionego przed bramką Arsenalu Samuela Eto'o. Kameruńczyk strzałem z dwóch metrów nie dał szans drugiemu golkiperowi "Kanonierów" Manuelowi Almunii. Drugi gol dla mistrzów Hiszpanii padł pięć minut później, i także był zasługą Larssona. Szwed sprzed linii końcowej podał do innego rezerwowego, Bellettiego, który między nogami Almunii posłał piłkę do siatki. Wynik 2:1 dla Barcelony utrzymał się do końca spotkania. Wielka Barcelona po raz drugi w swojej historii wygrała Ligę Mistrzów, choć zwycięstwo przyszło jej z trudem. O dziwo o jej końcowym triumfie nie zadecydowały największe gwiazdy – Ronaldinho, czy Deco, które w finale zagrały słabo, a szwedzki weteran Henrik Larsson i Belletti, brazylijski obrońca, który znaczną część sezonu spędził na ławce rezerwowych

Damianox

Cristiano Ronaldo urodził się w Funchal w dzielnicy Santo António na portugalskiej wyspie Madera. Jest synem Jose Dinis Aveiro (ur. 1954 - zm. 2005) i Maria Dolores dos Santos. Ma jednego starszego brata Hugo (ur. 1975) i dwie starsze siostry Elma (ur. 1974) i Liliana Cátia (ur. 5 październik, 1976). Przydomek "Ronaldo" otrzymał od ojca na cześć amerykańskiego prezydenta Ronalda Reagana.

W czasie mistrzostw Europy U-17 był obserwowany przez Liverpool FC i Juventus Turyn po tym, jak jego zespół pokonał reprezentację Anglii. W spotkaniu Ligi Mistrzów Manchesteru United z AS Romą (7:1) strzelił swoje pierwsze gole w Champions League. Mistrz Anglii w sezonie 2006/2007 z drużyną Manchesteru United.

Kariera klubowa
Przygodę z piłką Ronaldo rozpoczął w klubie Andorinha. Miał wówczas 8 lat (1993 r.), a jego ojciec - Diniz Aveiro sprzątał w tym klubie. Z czasem jego reputacja rosła na wyspie. Dziesięcioletnim Ronaldo zainteresowały się dwa najwieksze kluby z Madery: CS Maritimo i CD Nacional. Chłopak ostatecznie trafił do CD Nacionalu.

Damianox

nie pisałem o tej gwieździe ronaldihno tylko o moim ulubionym pilkarzu C.Ronaldo

Adminek

Daminox przenies to na nowy temat albo ostrzerzenie